پایان 7 ماهگی

صدرای من

یک ماه گذشت و شما بزرگتر شدی.

برای کنترلهای پایان هفت ماهگی رفتیم پیش خانم دکتر.

شما در پایان هفت ماهگی با این اندازه ها بودی : دور سر 46 * قد 72

* وزن 9 کیلو و 720 گرم.

قربونت برم نرماله نرمال بودی.

تنها مشکل شیطنت ها و شلوغی های افراطی شما بود که یکجا بند

نمیشی و اذیت میشی و اذیت میکنی.

طوری که ما متعجب میمونیم که این انرژی رو از کجا میگیری شما؟

شلوغی های شما طوریه که مامان جون که قبل از شما 3 تا نوه بزرگ

کرده (به دلیل شاغل بودن خاله آزاده و خاله آرزو) در مقابل شما وشما کم میاره و میگه واسه نگه داشتن صدرا , 2 نفر لازمه.

خودتو از بغلمون پرت میکنی زمین و لگد میزنی بهمون که ول کنیم بری

پایین.طوری که عصب سیاتیک گرفتم از بس بغلت کردم و دنبالت اینور

اونور دویدم.

عرض 5 دقیقه همچین تغییر مکان میدی که انگار بدو بدو میری.

درحالیکه چهار دست و پا رو هم کامل نمیتونی بری و سینه خیز میری.

دوست داری به همه چیز دست بزنی و همه چیزو بکشی.

خلاصه شیطنت هات ماله بچه های 1 ساله ست نه یه بچه 7-8 ماهه.

خانم دکتر که دید عرض یک ربع توی مطب چه شیطنتهایی کردی به

حرف ما رسید و یه دارو مختص بچه های پرانرژی داد تا کمی آرومترت

کنه.قرار بر این شد که یک ماه یا چهل روز دارو رو استفاده کنی ولی

من فقط 1 بار دادم دارو رو.آخه از دلم نیومد به زور دارو آرومت کنم.

همه خستگی هام فدای سرت عشقم.

پسرم از خدای عزیزی که تو رو به ما بخشید میخوام جشن 70-80

سالگیتو بگیری.هرچند که من اون روز رو نمیبینم.