نیمه اول از سال اول ...

صدرای من ...

شما تاریخ 10 تیر ماه نیمه اول از سال اول زندگیت رو تموم کردی و وارد

ماه 7 شدی.

نمیدونم چرا حس میکنم همین دیروز بود که برای اولین بار بغلت کردم.

زندگی در کنار تو بابا وحید انقدر خوبه که گذر زمان رو حس نمیکنم.

الان دراز کشیدی رو تخت ما پیش من و پستونک به دهان و خواب آلود

به لپ تاپ و حرکت انگشتان من هنگام تایپ نگاه میکنی.

مامان جون حمومت داده و مثل یه دسته گل شدی.حموم که میری

خسته و خواب آلود میشی.

الانم جسمت رو تخت پیش منه ولی روحت داره با خواب جنگ میکنه که

مبادا خوابت ببره.

9 تیر ماه من و تو و بابایی رفتیم پیش خانوم دکتر واسه کنترل ماهیانه

ات.الهی فدای گل پسرم بشم که شکرخدا هیچ مشکلی نداشتی.

ماه قبل خانم دکتر گفته بود وزن گیریت زیاده.منم از ترس اینکه گامبو

نشی این ماه غذای کمکی رو خیلی کم کردم.طوریکه تو 1 ماه 400

گرم چاق شده بودی.به قول خانوم دکترت یا اونوری هستیم یا

اینوری.یا تو 1 ماه 1/500 چاقت میکنم یا مثل الان فقط 400 گرم وزنت

زیاد میشه.

خوب چیکار کنم؟ترسیدم چاقالو بادوم بشی.

عزیز دلم هرچی بیشتر از بودنت میگذره بیشتر خوشبختی رو حس

میکنم.

بابایی تا میاد خونه اول میاد سراغ تو و سهم من فقط یه سلام میشه

تا اینکه حداقل نیم ساعت با تو بازی میکنه و قربون صدقه ات میره بعد

یادش میفته که خانومه خونه مونده هنوز و تازه جویای حال من میشه.

راستشو بخوای اعتراف میکنم که گاهی حسودیم میشه. البته اوائل

حسودیم زیادتر بود و بروز میدادم حسودیمو.ولی الان کمتر شده.

آخه میدونی چیه مامانی...من عادت کردم که بابایی وقتی میاد خونه

اول بیاد پیش من و نازمو بکشه.البته الانم میکشه ولی با تاخیر....آخه

شما شدی اولویت اول همه چی.

قربون پسرم برم که محور زندگیمون رو به سمت خودت انعطاف دادی و

شکر خدا تا الان همه چی بر وفق مراد بوده.

پسر نازم...

از خدای بزرگی که تو رو به ما عطا کرد میخوام روزی رو بیاره که 70

ساله هستی و داری با نوه و نتیجه جشن تولد میگیری.